Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Ζόρικο μπουγάζι





Όλη η ζωή σου μια θάλασσα.

Τα 'χεις ξαναγράψει αυτά.

Πότε ανταριασμένη, πότε μπουνατσαρισμένη, με χρώματα άλλοτε γκρίζα και μουντά κι άλλοτε γαλάζια και αστραφτερά.
Εσύ είσαι ο καπετάνιος.

Ναι ναι, τα ξέρουμε, μας έπρηξες πια με τα ναυτικά απωθημένα σου. Γιατί δε ρήμαζες να μπεις στην εμποροπλοιάρχων να ησυχάσουμε κι εμείς κι εσύ δεν καταλαβαίνω, απ' το πρωί ως το βράδυ απάνω σ' έναν ωκεανό θα σέρφαρες (κι όχι στο διαδίκτυο να χαζεύεις διαρκώς το http://www.marinetraffic.com/ais/gr/default.aspx), τον ήλιο θα παρακολουθούσες ολημερίς απ' τη θάλασσα να ξεμυτίζει και σε κείνη πάλι να βουτά, λιμάνια λογιών λογιών θα 'πιανες, με εικόνες και στιγμές μοναδικές θα γέμιζες, εμπειρίες ανεπανάληπτες θα 'χες να διηγείσαι στους φίλους σου κι αργότερα στα παιδόγγονά σου...

Το υγρό στοιχείο όμως δεν είναι ένας απέραντος ωκεανός που οι επιμέρους θάλασσες και τα ακόμη μικρότερα πελάγη ενώνονται και συνυπάρχουν αρμονικά και ήσυχα. Τότε θα ήταν μια πελώρια πισίνα. Θεριό είναι ανήμερο και δύστροπο και για να μεταβείς απ' το ένα γεωγραφικό σημείο στο άλλο θα συναντήσεις περάσματα όπου ο Αίολος κι ο Ποσειδώνας έχουνε στήσει γλέντι απ' τα προανθρώπινα και προϊστορικά χρόνια.

Η ανοιχτή θάλασσα είναι προβλέψιμη, βλέπεις τον καιρό που κατεβαίνει στρωτός κι ευθύς, ξέρεις πώς να τόνε ταξιδέψεις, βάζεις την πλώρη απάνω ή αν έχεις φάρδος τον παίρνεις "α λα μπάντα" που λέμε ή, αν είναι από πίσω, τόσο το καλύτερο, "πίσω καιρός, μισό λιμάνι" λέγανε οι παλαιοί. Μα αν πρέπει μπουγάζι να διαβείς για να φτάσεις εκεί που θες, τότε τα πράγματα είναι αλλιώς, ύπουλες δίνες και ρεύματα ατίθασα σε κυκλώνουν, το βαπόρι κλυδωνίζεται άγαρμπα κι οι αποκλίσεις από τη θέση ισορροπίας γίνονται πιο απότομες και μεγαλύτερες από πριν. Τώρα δεν προβλέπεις, πας με τη διαίσθηση και αυτή είναι άτιμη, ή σε βγάζει ασπροπρόσωπο ως το τέρμα ή λίγο πριν να ξεθυμάνει το μπουγάζι, σε προδίδει.

Όπως οι θάλασσες, έτσι κι οι ζωές. Το πέρασμα απ' τον ένα χρόνο στον άλλο σαν δύσβατο θαλάσσιο μονοπάτι φαντάζει που πρέπει να το διαβείς και να βγεις νικητής. Όχι, δεν είναι ο χρόνος που φορτώνεσαι μέσα σε μια στιγμή ούτε κάποια θετική ή αρνητική αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε σε επηρεάζει. Είναι οι μέρες που έχουν αυτό το κάτι, που δεν μπορείς να ονοματίσεις, ανεξήγητο το λες, λίγη τσαντίλα, λίγος εκνευρισμός, λίγη μελαγχολία, λίγο απ' όλα δηλαδή αλλά και πολλή αγωνία, πολλή αβεβαιότητα, άγχος είπαμε το λέμε ψυχιατρικώς και ξέρει πια και η κυρά-Κατίνα της γειτονιάς πως τα πράγματα είναι δύσκολα, τα χειρότερα έρχονται και, και, και, ..., κι άλλη απελπισία, κι άλλη τρομοκρατία και δεν έχει τελειωμό αυτό το πανηγύρι.

Έτσι κι εσύ, θες επειδή το κάνουν οι πολλοί, θες από κεκτημένη ταχύτητα, αγχώνεσαι. Όχι για το αύριο. Για το σήμερα. Για το τώρα. Το ζήτημα δεν είναι πώς θα είσαι και τι επίπεδο ζωής θα έχεις τη νέα χρονιά που έρχεται και όλες εκείνες που ακολουθούν. Αναρωτιέσαι: ζεις; Τώρα, όχι την επόμενη στιγμή. Κι ας έχουμε 2011 όταν θα ΄ρθει αυτή.

3 σχόλια:

  1. έλα βρε καπταν Τζίμη
    ζεις! ζεις! και ζεις με χαμόγελο
    αυτό έχει σημασία
    την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάπταιν Τζίμη μου,
    e-συναντιόμαστε ακριβώς πάνω σε μπουγάζι. Δύσκολες οι ώρες και εύχομαι να διαψευσθούν οι φόβοι μου. Ναι, μπορεί να ζούμε τώρα...αλλά όχι αυτό που φανταζόμασταν. Με καρδιά τρεμάμενη για το αύριο που ονειρευόμασταν και παλεύαμε τόσον καιρό και που κάποιοι ορίζουν πως πρέπει να είναι κατά τις δικές τους επιταγές ορισμένο.
    Αυτό ειναι που με πνίγει...
    Και πόσο χαίρομαι που τούτους τους χαλεπούς καιρούς είσαι άγαμος από το προφίλ σου) και δεν έχεις να φοβάσαι για των παιδιών σου το μέλλον.

    Τώρα που ανέφερα παιδιά... πού να με έβλεπες κάπταιν μου το καλοκαίρι που ξημεροβραδιαζόμουνα στις θαλάσσιες e-ρότες όταν τα γλαρόπουλα μου είχαν να ταξιδέψουν για τα νησιά.
    Τώρα είστε εδώ, τώρα περνάτε από το τάδε νησί, τους έλεγα από το κινητό...τώρα φτάνετε.. και γελούσαν. "΄Αντε ρε δορυφόρεεε..." μου απήντησε ξεκαρδισμένος ο μεγάλος μου
    :-)))

    ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ και είθε σύντομα να βρούμε μπουνάτσα

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
    (υ.γ. η Ζιμπάμπουε πώς προκύπτει μέσα στις θάλασσές σου;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή