Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Ελλάς ώρα μηδέν.


Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου,
να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των.
Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ' αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους
και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης.

Σύμφωνοι. Πίστη, αφοσίωση κι υποταγή. Το Έθνος χρήζει σωτηρίας και οι Μεσσίες, έχοντας παραταχθεί σαν μνηστήρες μιας καρτερικής κι υπομονετικής Πηνελόπης-Πατρίδας, έρχονται πάντοτε εκ των έξω. Ε βέβαια, πάντοτε οι εξωτερικοί προστάτες γνοιάζονταν πολύ περισσότερο απ' τους αυτόχθονες νοικοκυραίους του τόπου ετούτου για την πρόοδο και την ανέλιξη της πατρίδας τους. Είναι το κίνημα του Φιλελληνισμού που βαστάει από το '21 μέχρι και σήμερα, κοντά δύο αιώνες μετά. Κάθε συμβουλή και υπόδειξη καλοδεχούμενη και επιβεβλημένη, εμείς εδώ δεν ξέρουμε, δεν μπορούμε να συλλάβουμε ούτε να κατανοήσουμε την κρισιμότητα της κατάστασης για τη χώρα, γινόμαστε άθελά μας υποχείρια κάθε "λαϊκού δημαγωγίσκου" που στόχο έχει να αποπροσανατολίσει τις μάζες, παρέχοντας χύδην φρούδες ελπίδες. Γιατί η Ελπίδα πέθανε, δεν υπάρχει πια. Κι η Πηνελόπη, ως γνήσια Πόρνη που από γεννησιμιού της έχει μάθει να εκδίδεται στις πιο ανταγωνιστικές ταρίφες, βολτάρει γηρασμένη και ρυτιδιασμένη στο πεζοδρόμιο, γυρεύοντας απεγνωσμένη πελάτες, διαθέσιμους και ικανούς να καλύψουν τις ανάγκες της.

Εδώ όμως εκπέσαμε, άθελά μας, σε ασάφειες και αντιφάσεις. Σε ποια Πατρίδα ορκίστηκες να φυλάττεις πίστιν Στρατιώτη; Ποιο Σύνταγμα, ποιους Νόμους και ποια Ψηφίσματα έδωσες όρκο να υπακούς; Οι ανώτεροι, στους οποίους ορκίστηκες Υποταγήν και πρόθυμη εκτέλεση των διαταγών τους, υπηρετούν το ίδιο με σένα Έθνος; 

Ζώντας και δρώντας μέσα σ' αυτή τη μεγάλη Φούσκα, χρόνια τώρα, έχεις φτάσει Στρατιώτη στο απόγειο του παραλογισμού σου. Δεν υπάρχουνε γιατί, εκεί που τελειώνει η λογική, αρχινάει ο στρατός. Κι όμως, ένα κομματάκι μέσα σου παραμένει ζωντανό, πεισμωμένο και αρνούμενο να αποδεχθεί το φιάσκο που ανεβαίνει ως η τελειότερα στημένη θεατρική παράσταση στην Ιστορία. Το μαρτυράει κι ο όρκος που μόλις έδωσες, διάβασέ τον καλύτερα και με προσοχή, όχι εκεί που θέλουν Αυτοί, μα εκεί που σε προστάζει το ριζικό σου: 

"Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ' αυτών."

Εδώ είναι που αυθόρμητα και πηγαία ξεπροβάλλουν σαν πίδακες λάβας οι στίχοι του ποιητή:

Εκεί μέσα εκατοικούσες 
πικραμένη εντροπαλή
κι ένα στόμα εκαρτερούσες
"έλα πάλι" να σου πει.

Άργειε να 'ρθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τα 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Πάμε σαν άλλοτε λοιπόν. Εκεί που καταργείται η λογική, να κοιτάζεις πίσω σου Στρατιώτη, να ψάξεις να βρεις τους δρόμους που οι προπάτορές σου χάραξαν και υπέδειξαν σε σένα. Αυτές τις υποδείξεις να ακολουθάς, τις εσώτερες, τις βαθιές, τις κατάδικές σου κι όχι τις ξενικές.

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!

Είσαι ο πλουσιότερος Στρατιώτης στον κόσμο. Γεμάτος μνήμες, ηρωικές μάχες, κοσμοϊστορικά γεγονότα, ανεκτίμητο πολιτισμό. Έχεις παραλάβει μια αξιοζήλευτη παρακαταθήκη κι αυτός είναι ένας κύριος λόγος που σ' έχουν στο στόχαστρο, αιώνες τώρα.

Πάμε σαν άλλοτε λοιπόν. Με τα ίδια σύμβολα, όπως και τότε. Με τους Ανθρώπους που ύψωσαν άφοβα και με τόλμη το ανάστημά τους απέναντι στο Θάνατο. Και ξέσκισαν τα βρωμερά και μολυσμένα πανιά του Σκοταδισμού, απομακρύνοντάς τα από την κοιτίδα του πολιτισμού και της ελεύθερης σκέψης. Κι έκαναν τότε τον κόσμο να παραληρεί, "Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες".  Διότι

"Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση..."

Πάμε σαν άλλοτε λοιπόν. Ο Φασισμός δεν μπορεί ν' αλλάξει πρόσωπο. Κι ο εχθρός είναι πάλι ο ίδιος, καμουφλαρισμένος ασφαλώς. Απέναντι στον παραλογισμό τους έχουμε μάθει, καιρό τώρα, να αντιστεκόμαστε και να επιβιώνουμε. Ναι, με τρέλλα. Χωρίς αυτήν δεν επήγαινε ο κόσμος μπροστά. Αντίθετα, δεν μας χρειάζονται ούτε Μεσσίες ούτε Πατερούληδες-Προστάτες.

Ζήτω το Έθνος.