Γιατί "Ταξιδεύοντας..."

Νομίζω είναι καιρός να τεκμηριώσω και να δικαιολογήσω τον τίτλο τούτου εδώ του ιστολογίου. «Ταξιδεύοντας…», γιατί όλα γύρω μας είναι ένα ταξίδι, είτε μικρό είτε λογκάδο, είτε εν πλω είτε εν ονείρω, -τι σημασία έχει; Τα πάντα στον κόσμο ετούτο φαίνεται να έχουν μια δυναμική σχέση με το χρόνο, μια εξέλιξη, δημιουργώντας ένα κινούμενο σκηνικό που μονάχα το «ταξίδι» το ικανοποιεί και το περιγράφει, σχεδόν ιδανικά.
Πρώτα απ’ όλα η ζωή, είτε με την έννοια της ατομικής πορείας ενός ανθρώπου είτε με την εξέλιξη ολόκληρης της ανθρωπότητας. Πόσες φουρτούνες, πόσες μπονάτσες, πόσα μπάρκα, λιμάνια μπορεί να απαντήσει η ζωή… Κι ύστερα πάλι φευγιό, πορεία για νέους προορισμούς για να συμπληρωθεί ο κύκλος και να δώσει τη σκυτάλη στον παντοκράτορα Χρόνο να κάνει κι Εκείνος το έργο Του, δημιουργώντας έτσι μια νομοτελειακή σχεδόν κατάσταση αρμονίας, ισορροπίας και πίστωσης χρόνου άνευ ορίου ότι το βαπόρι αυτό ταξίδευε και θα ταξιδεύει από πάντα και για πάντα.
Ύστερα, κάθε ανθρώπινη επινόηση, ερμηνεία ή ιδέα, καθετί που έχει «γεννήσει» ο ανθρώπινος νους μπορεί να εκφραστεί και να παραλληλιστεί με το «ταξίδι». Η μανία του ανθρώπου να θέτει τα πάντα σε συνάρτηση με το χρόνο πηγάζει απ’ την ίδια την εγγενή του φύση: ο άνθρωπος γεννιέται, ζει και πεθαίνει, σκιαγραφώντας μ’ αυτόν τον τρόπο το δικό του «ταξίδι». Είναι επόμενο λοιπόν κάθε δημιούργημά του να έχει αυτά τα χρονικά χαρακτηριστικά. Ένα λογοτεχνικό διήγημα, ένα θεατρικό έργο, μια μουσική συμφωνία, μία μαθηματική θεωρία που επιλύει ένα πρόβλημα, μια φιλοσοφική θεώρηση για κοσμογονικά ζητήματα, όλα αυτά συνίστανται από δύο κύρια στοιχεία: το tempo από τη μια και την προδιαγεγραμμένη ή προκύπτουσα κατεύθυνση και εξέλιξη, από την άλλη.
Ποιο άλλο δημιούργημα του ανθρώπου θα μπορούσε να εκφράσει τόσο πιστά αυτήν την έννοια, αν όχι το καράβι; Με tempo το βηματισμό της μηχανής και έχοντας καταγράψει τη ρότα που θα ακολουθήσει, «πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή», «σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη…». «...Το πλοίο αποτελεί ίσως το πιο ενδιαφέρον δημιούργημα του ανθρώπου, φέρει χαρακτηριστικά που του δίνουν ένα είδος προσωπικότητας. Αναρωτιέμαι αν άλλο δημιούργημα μπορεί να διεκδικήσει όλα όσα του δίνουν την ιδιαίτερη αύρα του, αυτά που του δίνουν πνοή και το καθιστούν ζωντανή οντότητα. Ας τα θυμηθούμε: το πλοίο διαθέτει πατρίδα (Νηολόγιο), σύλληψη (Τρόπις), γέννηση (Καθέλκυση), όνομα (Βάπτιση), δραστηριότητα-επάγγελμα (Είδος πλοίου), συμπεριφορά (Ευελιξία, Ταχύτητα, Λειτουργικότητα κ.α.) και βέβαια εμφάνιση που γοητεύει ή όχι, καθώς και θάνατο που προκαλεί τις περισσότερες φορές σπάνια συγκίνηση...» (Αθηνά Αναστασιάδη, «ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ» & http://raflucgr.ra.funpic.de/toppage38.htm).

Καλά ταξίδια σε όλους!